Na jakiej podstawie przeprowadzana jest kontrola?
Jaka grubość śniegu jest bezpieczna?
Sporządzony projekt budowlany powinien uwzględniać obciążenia śniegiem, wiatrem itd. W rzeczywistości "dach dachowi nie jest równy", a art. 61 pr. bud. zawiera dość ogólnie informacje o bezpiecznym użytkowaniu obiektów budowlanych.
Odpowiedź
Podstawą prawną zobowiązującą zarządcę nieruchomości do odśnieżania dachu jest art. 61 pkt 2 pr. bud.
Uzasadnienie
Zgodnie z treścią art. 61 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) – dalej pr. bud. właściciel lub zarządca obiektu budowlanego ma obowiązek zapewnienia, dochowując należytej staranności, bezpiecznego użytkowania obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych oddziałujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska. Przepis ten faktycznie został bardzo ogólnie sformułowany, niemniej stanowi podstawę prawną odśnieżania dachu dla właściciela bądź zarządcy obiektu budowlanego. Należy bowiem podkreślić, że przepisy prawa budowlanego odpowiedzialność za stan obiektu budowlanego wiążą ze stanem władania i zarządzania danym obiektem [por. R. Dziwiński, P. Ziemski, Prawo budowlane. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2005, s. 259; E. Radziszewski, Prawo budowlane. Przepisy i komentarz, Warszawa 2004, s. 174; Z. Niewiadomski (red.), Prawo budowlane. Komentarz, Warszawa 2006, s. 592-593].
Podstawą prawną kontroli jest art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. a pr. bud., zgodnie z którym obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli okresowej, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego elementów budynku narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne.
Wyegzekwowaniu nakazu określonego w art. 61 pr. bud. służy szereg przepisów ustawy. Przede wszystkim służy temu system okresowych kontroli (art. 62 pr. bud.), możliwość nakazania usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości (art. 66 pr. bud.), czy też obowiązek zgłoszenia właściwemu organowi administracji publicznej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części (art. 71 pr. bud.) [por. Z. Kostka, Prawo budowlane. Komentarz, ODDK, Gdańsk 2007, s. 189-190].
Podstawą prawną ukarania właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego za brak usunięcia nadmiaru śniegu zalegającego na dachu jest art. 91a pr. bud., zgodnie z którym kto nie spełnia, określonego w art. 61 pr. bud., obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym, użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. To właśnie art. 61 pkt 2 pr. bud. nakłada na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązek zapewnienia, dochowując należytej staranności, bezpiecznego użytkowania obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych oddziałujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak np. intensywne opady atmosferyczne.
Naturalnie projekt budowlany powinien uwzględniać przy rozwiązaniach projektowych obciążenie dachów śniegiem, lecz w trakcie użytkowania obiektu budowlanego dochodzi do naturalnego zużycia materiałów, co rodzi właśnie po stronie właściciela lub zarządcy nieruchomości utrzymywanie obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym. Doprecyzowania należytego stanu technicznego pokrycia dachowego należy szukać w § 204 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) – dalej r.w.t., który to przepis powinien być wprawdzie uwzględniany na etapie projektowania i budowy obiektu budowlanego, ale daje równocześnie pewne wskazówki dla oceny stanu technicznego dachu. Zgodnie z tym przepisem konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów granicznych przydatności do użytkowania w żadnym z jego elementów i w całej konstrukcji. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz w jego pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia lub przechowywanego mienia. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji nie są dotrzymywane.
Oznacza to, że w konstrukcji budynku nie mogą wystąpić: 1) lokalne uszkodzenia, w tym również rysy, które mogą ujemnie wpływać na przydatność użytkową, trwałość i wygląd konstrukcji, jej części, a także przyległych do niej niekonstrukcyjnych części budynku, 2) odkształcenia lub przemieszczenia ujemnie wpływające na wygląd konstrukcji i jej przydatność użytkową, włączając w to również funkcjonowanie maszyn i urządzeń, oraz uszkodzenia części niekonstrukcyjnych budynku i elementów wykończenia, 3) drgania dokuczliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem. Stosownie do treści § 204 ust. 4 r.w.t. warunki bezpieczeństwa konstrukcji uznaje się za spełnione, jeżeli konstrukcja ta odpowiada Polskim Normom dotyczącym projektowania i obliczania konstrukcji, w tym normom obciążenia śniegiem.
Z uwagi na to, że stan techniczny obiektu budowlanego, w tym stan pokrycia dachowego wymaga znajomości wiedzy technicznej, ustawodawca w art. 62 ust. 4 pr. bud. wprowadził wymóg przeprowadzania kontroli przez osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności.
/ Źródło: prawo.pl /
